ถ้าคุณผู้อ่านติดตามอ่านบทความผมมานานพอประมาณ ผมนี่เคยเขียนบทความด่าลุงยิ้ม ตาสว่าง สมัยช่วงการชุมนุม กปปส.
จนเมื่อลุงยิ้ม ตาสว่าง ป่วยหนัก จนกระทั่งเสียชีวิตไปแล้ว ผมไม่เคยเขียนกรณีลุงยิ้มป่วยและเสียชีวิตเลย ทั้งในเฟสและในบล็อค
เหตุเพราะคนเรามีกรรมเป็นของตนเอง และโดยมารยาทของเพื่อนมนุษย์ที่เกิด แก่ เจ็บ ตาย เช่นเดียวกัน เราไม่ควรเอาความเจ็บป่วยของใครมาวิพากษ์วิจารณ์ในเชิงอคติ
อย่างกรณีปอ ทฤษฎีป่วยตอนนั้น ผมก็จะเขียนในเชิงให้กำลังใจและเอาใจช่วยเขาให้หายป่วย
หากจะเขียนวิจารณ์เรื่องอาการเจ็บป่วยของใครด้วยใจอคติและความเกลียดชัง จนถึงแฝงแช่ง ต่อให้เสแสร้งใช้คำสุภาพแค่ไหน ก็ดูออกว่ามีเจตนาดีหรือชั่ว
ฉะนั้นใครก็ตามเอาความเจ็บป่วยของคนอื่นมาล้อเล่น หรือวิจารณ์ด้วยเจตนาไม่บริสุทธิ์ คน ๆ นั้นมันก็เลวสุด ๆ แล้วครับ
อย่างกรณีข่าวลือทักษิณเป็นมะเร็งอัณฑะ อาจมีการเอามาล้อเลียนกันเอาฮา แต่นั่นมันแค่ข่าวลือ
แต่สำหรับผมนะ เช่น หากสมมุติทักษิณป่วยจริงมีหลักฐานชัดเจนว่าป่วยจริง เช่นแบบคุณสมัคร สุนทรเวช ผมก็จะไม่นำประเด็นความเจ็บป่วยของใครมาเยาะเย้ยหรอกครับ มันบาปกรรมเปล่า ๆ เพราะอนาคตเราไม่รู้หรอกว่า สักวันเราจะป่วยสาหัสแบบนั้นก็ได้เช่นกัน
"เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"
------------------
สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล วิพากษ์วิจารณ์พระอาการประชวรของในหลวง
สำหรับผมนะ ผมเฉย ๆ กับพฤติกรรมของคน ๆ นี้ เพราะคน ๆ นี้ใจบาปหยาบช้าเกินเยียวยาแล้ว
หงอกเจียม เขียนวิจารณ์พระอาการประชวรของในหลวงมาตลอด หากใครไม่ใช่สาวกของหงอกเจียม อ่านดูก็รู้ว่า หงอกเจียมเขียนวิจารณ์พระอาการประชวรบนความเกลียดชัง และอคติมากมาย
โดยเฉพาะบุคคลที่เป็นถึงองค์พระประมุขของชาติ ย่อมต้องยิ่งให้เกียรติและให้ความเคารพในสิทธิของผู้ป่วยยิ่งกว่าบุคคลทั่วไป ต้องรู้จักมารยาทและกาลเทศะให้มาก
ใช่ครับ เราคนไทยสามารถพูดถึงพระอาการประชวรของในหลวงได้ แต่ควรพูดถึงอย่างมีมารยาท ยิ่งถ้าเขียนหรือพูดในที่สาธารณะยิ่งต้องระมัดระวังอย่างมาก หรือไม่ควรพูดเลยด้วยซ้ำ
ถ้าใครอยากจะวิจารณ์แบบชาวบ้าน ๆ ก็ไปวิจารณ์ในบ้านตัวเอง หรือในที่ ๆ ส่วนตัว ที่ไม่ใช่ที่สาธารณะ
เอาเถอะครับ สำหรับคนอย่างหงอกเจียม ก็ชั่งหัวมันไป เพราะคน ๆ นี้ ดูจากหน้าตาแล้ว นิสัยก็ยังสมกับหน้าตาอีกต่างหาก หากหงอกเจียมได้เกิดชาติหน้าอีก ก็คงมีสภาพหนักยิ่งกว่าเดิม เผลอ ๆ อาจมีหางด้วย เพราะใจสถุลเหลือเกิน
ยิ่งช่วงนี้หงอกเจียมมันยิ่งโพสในสิ่งที่มิบังควรถี่มาก ผมขอไม่นำโพสเลว ๆ ของมันนำมาลงในบทความ
แต่ผมอยากจะบอกคุณผู้อ่านว่า หงอกเจียมอาศัยความรู้และความเป็นนักวิชาการเขียนข้อเขียนมีตรรกะพอควร แต่จะแอบเนียนแฝงความคิดชั่วและมโนมั่วผสมผเส ปน ๆ ไปด้วย เพื่อให้ดูน่าเชื่อถือ
ฉะนั้น หงอกเจียม จึงหลงตัวเองว่า คิดถูกต้อง แต่ความจริงหารู้ไม่ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า
แล้วสักวันถ้าหงอกเจียมไม่รีบชิงหมาไปเกิดเร็วซะก่อน สักวันหงอกเจียมก็จะเข้าใจเองว่า บางสิ่งที่อะไรเป็นอะไรที่เหนือชั้นกว่าที่หงอกเจียมมโนเสียอีก
ตอนนี้หงอกเจียมก็หนีไปอยู่ฝรั่งเศส จะตายวันตายพรุ่ง จะตายแบบไม่มีใครเห็นในอพาร์ทเมนท์จนเน่าอืดหรือเปล่า ก็ยังไม่รู้ แต่ก็ยังไม่เจียมสถุล
คลิกอ่าน การตีความกฎหมายกำหนดวันชาติไทยแบบโง่ ๆ ของสมศักดิ์ เจียมธีรสกุล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น